بنام خدا
عشق چیست، معشوق کدام است
و عاشق کیست؟
در عرفان مولانا عشق آن نیروی لایزالی است که می تواند به همه چیز رنگی نو ببخشاید، یعنی به سکون حرکت و به حرکت تحول دهد. عشق مولانا نیز شعوری است مافوق همه پدیده های طبیعت و شوری است که اگر در هیمه افتد به شعله اش می کشد و می سوزد و می سوزاند. شعر او شوری است روحانی و لطافت خاص قلب عاشق را دارد.
گفتا که عاشق چیست
گفت چو ما شوی بدانی
سفیران روح
فرامرز ملاحسین تهرانی
در انتقال مفاهیم الهی و پیام های معنوی همواره از دو سو مورد عنایت قرار می گیریم. یا اینکه این تعابیر و مفاهیم از ضمیر ناخودآگاه ما الهام می گیرد و با دستیابی به آن در زمانی که تمرکز لازم را داریم، به دانسته های از پیش ذخیره شده در آن دست می یابیم و یا آنکه از جانب سفیران روح به این دانش و آگاهی نایل می گردیم. در شق اول بی تردید همه انسانها به واسطه تجربه حضور در عوالم روحانی و معنوی زندگی های گذشته شان دارای علم و دانش و تجارب فراوانی هستند که خود از آن ناآگاهند و بواسطه کسب تجا رب جدید که اکثرا به اعمال و رفتار و اندیشه های غیرمعنوی و غریزی و حیوانی مربوط می شود آن معلومات و آگاهی ها به منطقه دور و غیرقابل دسترس ذهن و ضمیر ناخودآگاه انتقال یافته و با گذشت زمان پرده های حجاب و لایه هایی از شبکه های ذهنی و فکری منجر به فراموشی آن تجارب و مفاهیم منجر گردیده است که درمواقع خوابیدن و یا حالتی شبیه خلسه و تمرکز قوی ممکن است آن خاطرات و مفاهیم به حرکت واداشته شود و در چشم روحانی ما ظاهر گردیده و البته به محض توجه دوباره به علایق و دلبستگی های ما به دنیایی که برای خویش ساخته ایم همه چیز محو و به جای نخست خویش در پستو و نهانخانه ضمیر ناخودآگاه رجعت می کند. اما از آنجاکه خداوند مهربان بیش از هر چیز و هر کس نسبت به سرنوشت مخلوقات خویش ازجمله انسان یعنی اشرف مخلوقاتش خواهان تکامل معنوی وی است، با اشارات و القایات و رموزی که فطرت الهی انسان با آنها به خوبی آشناست درصدد جبران این عقب ماندگی و ضعف برمی آید.
بنام خدا
آموزش خودهیپنوتیزم
منبع: hypnotismbidaar.com
بنام خدا
وضعیت روح درصورت نقص عضو
فرامرز ملاحسین تهرانی
شاید این سوال برای خیلی ها مطرح شده باشد که اگر جسم بر اثر حادثه ای دچار نقص عضو شود و یا اینکه از بدو تولد انسانی ناقص به دنیا آمده باشد، وضعیت روح وی چگونه خواهد بود.
در پاسخ باید به اطلاع برسانم که روح دارای شکل بخصوصی نیست که بر اثر نقص عضو جسمانی، دچار تغییر شکل شده و یا ناقص شود. بلکه روح یک ماهیت و وجود خارج از بعد مادی است و بخشی از روح و ماهیت الهی است. پس رسالت و تکلیف روح پس از هبوط و حلول در یک جسم مادی، حیات بخشیدن به آن و ادامه سیر تکاملی خویش درجهت عروج و صعود به طبقات بالای جهانهای روحی و هرچه بیشتر نزدیک شدن به ذات احدیت می باشد.
ارواح سرگردان
فرامرز ملاحسین طهرانی
منظور از ارواح سرگردان ارواحی هستند که هنوز مرگ خویش را باور نداشته و سعی دارند خود را درمیان زندگان، زنده نشان دهند. این دسته از ارواح در اوایل مرگشان شاید بخاطر عدم آگاهی از اتفاقی که برایشان رخ داده حق داشته باشند چنین سرگردان و پریشان باشند اما با گذشت زمان و آگاهی از حقیقت و واقعی بودن مرگشان اگر باز هم به سرگردانی و بطالت بگذرانند دیگر جزو ارواح لجوج و بی ایمان تلقی می گردند.
بنام خدا
رابطه رو ح و جسم از نظر فلاسفه
وجود دو جهت در انسان با اندک توجهی روشن می شود و انسان در کنار آثار مادی از خود، آثاری غیر مادی را می یابد که منجر به نظریه ترکیب انسان از جسم و روح می شود. اما درک کامل چگونگی رابطه این دو عنصر با یکدیگر، مساله ساده ای نیست. در طی تاریخ، مراحلی در بیان چگونگی این رابطه طی شده است. در ذیل بیان این مراحل تاریخی را از قلم شهید مطهری نقل می کنیم: «افلاطون مى گوید: روح جوهرى است قدیم که قبل از بدن موجود است، بعداً که بدنى آماده مى شود روح از مرتبه خود «تنزل» مى کند و به بدن «تعلق» مىگیرد. این نظریه صد در صد یک نظریه «ثنوى» است، زیرا روح و بدن را دو جوهر جدا و منفصل از هم، و علاقه بین آنها را عرضى و اعتبارى مى داند، مانند علاقه و ارتباط مرغ با آشیانه و راکب با مرکوب، هیچ علاقه جوهرى و طبیعى که نماینده یک نوع وحدت و اتصال و ارتباط ذاتى بین آنها باشد نمى شناسد.
فرامرز ملاحسین طهرانی
اینکه برخی از افراد مدعی هستند که هرگز خواب نمی بینند و یا چرا اموات خود را در خواب نمی بینند چند علت دارد که مهم ترین آنها را بیان می کنم.
پروانگی
فرامرز ملاحسین تهرانی
مرده ای می لرزد
شده اندامش سرد
در سکوتی مرموز
سردخانه غرق است
بنام خدا
احساس مرگ
فرامرز ملاحسین طهرانی
احساس مرگ چیزی نیست که انسان بتواند قبل از فرا رسیدن اجلش آن را درک کند. اگر کسی بگوید که احساس می کند بزودی خواهد مرد، این احساسی ناصحیح و شاید از منشاء برخی حوادث و ناگواریهای زندگی و یا آنکه یک نوع احساس روانی برآمده از ضمیر ناخودآگاه در بروز یادآوری تجربیات گذشته انسان باشد. (مثلا در همین تولد و یا تولدهای قبلی وی). پس احساس مرگی که توام با ناامیدی باشد برآمده از یک حس الهی و روحانی نیست، زیرا احساساتی برخاسته از معنویات و ضمیر روحانی همیشه توام با خوشحالی و شادی و فرح می باشد نه بدحالی و ناامیدی.
