معرفت الروح
ما روح هستیم و جسم هم داریم. ما میتوانیم جسم نداشته باشیم اما نمیتوانیم روح نباشیم. انسان هنگامیکه میمیرد، جسم وی رفته رفته رو به فساد و نابودی میرود، اما روح همچون گذشته زنده و هشیار و بیداراست. با حدوث مرگ برخلاف جسم مادی، روح دارای قدرت و توانایی های بیشتری در شناخت طبیعت و دنیای ماوراطبیعت میگردد و آسانتر از زمانی که در قفس کالبد مادی گرفتار و حبس بود، به واقعیات و حقایق شگفت انگیز خلقت آگاه میگردد.
روح بیدار و هشیار است چه زمانی که درحبس کالبد مادی است و چه هنگامیکه پس از واقعه مرگ به صورت دائم و ابدی از آن جدا میگردد.
ارتباط روح با جهان پیرامونش پس از حدوث مرگ بدون واسطه میگردد یعنی وقتیکه روح در قفس تن است از دریچه های تعبیه شدن در جسم مادی، مانند چشم، گوش، حس لامسه، حس بویایی و درک عقلانی به حوادث و رخدادهای دنیای پیرامونش تا آنجاکه اعضا و جوارح بدن خاکی اش اجازه میدهد، اشراف می یابد اما با وقوع مرگ و قبض جان، روح از کالبد جسمانی خارج شده و دیگر نیازی به اسباب و جوارح ناقص جسمانی برای ارتباط برقرار کردن با محیط پیرامونش ندارد. در این مرحله از حیات است که دیگر قوانین و معیارهای دنیای مادی و فیزیک برای روح فسخ میگردد و روح تابع قوانین عالم ارواح میشود.
روح تا زمانیکه حیات دنیایی را تجربه می کند هم در جهان فیزیکی و هم در دنیای روح و جهانهای بالا به زندگانی و ادامه تکامل خویش مشغول خواهد بود.
روح آگاهی محض و انرژی خالص الهی است و فقط با ابزار تن پوش است که می تواند با ماده چه از نوع سنگین و ثقیل آن در دنیای فیزیکی و چه از نوع لطیف آن در جهانهای روحی، همزیستی داشته باشد.، تن پوش به خاطر نقصان جسم مادی مجبور است تابع قوانین همان دنیا باشد و رنج ها و دردها و نیازهای جسم مادی را که به مثابه میزبانی برای روح الهی است را تحمل نموده و با آن همراه باشد. نیاز جسم مادی به غذا، هوا، استراحت و خواب و نیازهایی از این دست، به مرور زمان تکاثف موجی "تن پوش" را با جسم همسان و هماهنگ نموده و به یک شکل واحد و برابر با اصل تبدیل می نماید.
انسان از سه بعد تشکیل یافته است: 1- جسم 2- تن پوش 3- روح
روح آگاهی و انرژی خالص الهی است که جسم مادی و تن پوش، حیات و حرکت و رشد خود را مدیون روح هستند. "تن پوش" این عنصر شگفت انگیز خلقت دارای دو بعد مادی و موجی گونه است که عامل ارتباط دهنده روح و جسم میباشد. اگر "تن پوش" نبود، روح حتی برای لحظه ای کوتاه در جسم آرام نمیگرفت. اما با وجود تن پوش، روح هم در جهان فیزیکی و هم در دنیای روح و جهانهای بالا به زندگانی و ادامه تکامل خویش و خلقت مشغول خواهد بود. روح آگاهی محض و انرژی خالص الهی است و فقط با واسطه تن پوش است که می تواند به شکلی مادی و ثقیل و یا غیرمادی و موجی شکل در جهان های فیزیکی و روحانی، به حیات معنوی و تکاملی خود ادامه دهد.
یکی از هدفهای روح شناسان در طول تاریخ پی بردن به ماهیت و حقیقت نامکشوف و غیرمادی بعد روحانی انسانی است که حتی پس از مرگ و اضمحلال جسم همچنان به حیات و تکامل خویش و سیر در آفاق و جهان های معنوی ادامه می دهد. برای این منظور خداوند به کمک آنان و سایر انسانها آمده و با خلقت انسانهایی که در دریافت امواج الهی و روحی از قدرت بیشتری نسبت به سایرین برخوردارند جلال و شکوه دنیای غیب را بر همگان آشکار نموده است. به این دسته از انسانها اصطلاحا مدیوم گفته می شود. البته قوی ترین و اولین مدیومهای تاریخ پیامبران الهی هستند که با درک واقعیات حیات و بهره مندی از دانش معنوی و الهی خویش پرده های دنیای غیب را همسان با شرایط جامعه خویش و درک و سواد مردم روزگارانشان به کناری نهاده اند. و در غیاب ایشان و زمانهایی که مردم همچنان در کنکاش برای درک حقیقت و واقعیات دنیای معنا و روح بوده اند این مدیومها بوده اند که قدرت دیداری و شنیداری و درک الهامات ربانی همواره موجب شگفتی خلق از پدیده های ماورالطبیعه شده اند.
از آغاز خلقت انسان، ارتباط دوسویه انسان با نیروهای خارج از بعد مادی برقرار بوده است اما اولین سند از ارتباط ارواح با انسان مربوط به سال 1848 میلادی در شهر کوچک هیدسویل در حومه نیویورک است که در خانه ای متشکل از چهار عضو (پدر و مادر و دو خواهر) رخ داد. دو دختر این خانواده در یکی از شبها که در اتاق مشترکشان آماده استراحت بودند، متوجه صدایی می شوند که از دیوار اتاق به صورت ضربه شنیده می شد. آنها فکر می کردند که کسی از پشت دیوار که خالی از سکنه بود عامل این صدا می باشد و توجهی به آن نکردند تا آنکه پس از مدتی صدا قطع شد.
در شب بعد، در همان ساعت، مجددا صدای کوبیدن به دیوار با شدت بیشتری شنیده شد، که موجب گردید خواهران فوکس نسبت به آن صداها حساس شده و این موضوع را به والدین خویش اطلاع دهند. آنها تصمیم می گیرند به خارج از خانه رفته و دور و اطراف آن را جستجو کنند اما اثری از عوامل انسانی یا غیرانسانی ایجادکننده صدا پیدا نمی کنند. پس به دختران خود می گویند که احتمالا خیالاتی شده اند اما به محض بازگشت به خانه صدای ضربات بر دیوار را از اتاق دخترشان به طور واضح می شنوند.
با تکرار این صداها آقا و خانم فوکس این احتمال را می دهند که ممکن است منشا این صداها یک نیروی نامرئی باشد، پس تصمیم میگیرند، به نزد کشیش شهر رفته و ماجرا را به او بگویند. کشیش می گوید که اگر باز هم صدایی در اتاق دختران شنیدید، با صدای بلند بخواهید که اگر منشاء این صداها یک روح است، با زدن سه ضربه پیاپی اعلام کند و اگر چنین شد آنها نیز با ضربه زدن به دیوار در قالب حروف الفباء با روح موردنظر ارتباط برقرار نمایند. (مثلا یک ضربه نماینده حرف الف، دو ضربه نماینده حرف ب، یک ضربه بلند و یک ضربه آرام نمایانگر حرف ت تا الی آخر).
با این دستورالعمل، شب هنگام طبق زمان هر شب که صدا از دیوار می آمد، پدر و مادر در اتاق دخترشان حاضر شده و منتظر شنیدن صدا از دیوار شدند و درست در لحظه موعود (مثلا ساعت 11) صدای کوبیدن بر دیوار شنیده شد و آقای فوکس با صدای بلند گفت اگر شما روح هستید سه ضربه پیاپی به دیوار بکوبید و اندکی بعد با کوبیده شدن سه ضربه به دیوار، آنها اطمینان حاصل کردند که زننده ضربات به دیوار یک روح است.
فردای آن شب، آقای فوکس به نزد کشیش رفته و موضوع شب قبل را به اطلاع وی میرساند و اتفاقا توسط همین ضربات قراردادی از روح مذکور اجازه میگیرد که سایرین را هم جهت ارتباط با آن روح در محل حاضر نماید. شب بعد، کشیش و شهردار شهر با حضور در خانه آقای فوکس، توانستند با نیروی نامرئی بوسیله ضربات قراردادی ارتباط برقرار نموده و این موضوع را در گزارشی مکتوب به اطلاع همگان در جراید و روزنامه ها رساندند.
مدتی نگذشته بود که افراد صاحب نظر و برخی از مسئولین با حضور در جمع خانواده فوکس از نزدیک شاهد این پدیده مافوق طبیعی شدند و آوازه خواهران فوکس به زودی در سراسر آمریکا پیچید. به همین خاطر ازسوی مسئولین وقت، گروهی از دانشمندان مامور پژوهش و تحقیق در این زمینه شدند و این گروه پس از چند جلسه تماس با روح حاضر در خانه فوکس تصمیم گرفتند که از روح شناسان جهان استفتاء نموده و کمک بگیرند. متعاقب آن ویلیام کروکس که یکی از روح شناسان برجسته انگلستان بود با اعلام آمادگی و حضور در منزل آقای فوکس و ایجاد ارتباط با آن روح، از وی خواست که در یکی از سالنهای بزرگ شهر حاضر شده و وجود خود را بر همگان به اثبات برساند که مورد موافقت روح موردنظر قرار میگیرد.
لحظه موعود فرا می رسد و با حضور جمعیتی بالغ بر 200 نفر در سالن شهر جلسه رسمیت می یابد. آقای کروکس یکی از مدیوم های خود را پس از خواباندن به حالت خلسه برده و از اکتوپلاسم وی جهت تجسد بخشیدن به روح حاضر در جلسه استفاده می نماید. در این هنگام توده ای ابر مانند در بخشی از سالن ظاهر میشود و رفته رفته بر غلظت آن افزوده شده و درنهایت شکل یک جوان 30-35 ساله را به خود میگیرد و خود را با نام و نشان به حاضرین معرفی می نماید. بدین ترتیب اولین نشانه های حضور یک روح تجسد یافته در تاریخ علوم روحی جدید در سال 1848 در یکی از شهرهای آمریکا به ثبت می رسد.
نمونه ای دیگر از ثبت ظهور و حضور ارواح در سال 1905 در منزل ژنرال نوئل، توسط دو دانشمند علوم روحی بنام گابریل دلان از بنیانگذاران اتحادیه روح شناسی فرانسه و بلژیک و دیگری شارل ریشه انجام می پذیرد. این دو تن با بهره مندی از قدرت مدیومی خانم جوانی بنام (مارت برو) یک پدیده روحی را در منزل ژنرال نوئل را به ثبت می رسانند.
فردای همان روز، شبح دیگری متعلق به یک خانم جوان در لباس و شکل و شمایل شاهزاده ای نمایان می شود که باعث حیرت حضار میگردد. شارل ریشه درباره روح این خانم جوان چنین گزارش داده است: «او از ته دل و با صدای رسا به قهقهه می خندید و به نظر میرسید که او خود را به حرکاتی مشغول کرده و از این حرکات لذت می برد. در این هنگام شبح تجسد یافته در سالن به گردش درآمد و به سوی ژنرال رفت. بوی عطر خوش او تمام فضای سالن را پر کرده بود و حاضرین با اجازه این روح، توانستند بدن وی و حتی نرمی حریر پیراهنش را لمس نمایند.
اما اولین مجمع عمومی روح شناسی جهان در روز 14 آوریل 1849 در شهر منچستر آمریکا با حضور عده ای ناظر و روح شناسان معروف آمریکا تشکیل شد که میتوان این مجمع را که در تالار کورنتیان شهر منچستر تشکیل یافته را اولین جمع رسمی و علمی در زمینه علوم و دانش روح شناسی در جهان نامید.
در سال 1857 لئون ذینوارد رپول، با نام مستعار (آلن کارداک) کتاب ارتباط با ارواح را در حوزه علم روح شناسی منتشر کرد که باعث پیشرفت و جهانگیر شدن علوم روحی جدید در دنیا شد. این روح شناس نامی سپس در سال 1858 همزمان با چاپ مجله ای بنام «رابطه با ارواح» انجمنی بنام «انجمن پژوهش های روابط روحی» بنیان نهاد و در سال 1896 با ترتیب دادن یک گردهمایی روح شناسی در لندن، با انتشار اعلامیه ای تمامی تظاهرات و حرکات و جابه جایی های اجسام در جلسات روحی را مربوط به نیروهای خارج از بعد مادی و نامرئی دانسته و دخالت انسانی و حقه های شعبده بازی را در آنها ناممکن دانست و طبق این اعلامیه که به امضای دانشمندان حاضر در جلسه رسیده بود، وجود نیروهای نامرئی (ارواح) تائید گردید.
ویلیام کروکس با پژوهشهای علمی خویش در سال 1874 در یکی از مجلات شهر لندن به این موضوع اذعان نمود که تمامی وقایع و رخدادهایی که در جلسات ارتباط با ارواح پدید می آید و ظاهرا خارج از درک بشر میباشد، درواقع از منشاء ارواح و نیروهای نامرئی صادر گردیده و نباید پژوهشگران نسبت به این وقایع که ازسوی نیروهای ماورالطبیعه است، بی تفاوت بوده و به دیده شک و تردید بنگرند.
ویلیام کروکس تحقیقات فراوان و عملی را در حوزه ارتباط با ارواح انجام داده است که ارتباط ایشان با روح زنی جوان بنام «کاتی کینگ» از اشتهار فراوانی برخوردار است. کروکس این روح را با کمک مدیوم مشهور «فلورانس کوک» تجسد بخشید. «فلورانس کوک» از مدیومهای قدرتمند اکتوپلاسمی بود.
روح تجسد یافته «کاتی کینگ» بقدری زنده و طبیعی و گرم بود که ویلیام کروکس می توانست با گوشی پزشکی، او را معاینه کرده و حتی ضربات قلب و نبض «کاتی کینگ» را حس کند و درنهایت با اجازه روح این خانم جوان، قسمتی از پارچه لباس و بخشی از موهای سر وی را برید و در آزمایشگاه شخصی اش که هنوز هم در لندن موجود است، مورد آزمایش قرار دهد.
متعاقب آن دو کنگره روح شناسی در سال 1922 در لندن و 1925 در پاریس تشکیل یافت که در دومی روح شناسان 23 کشور جهان شرکت داشتند. وقوع جنگ جهانی دوم در سال 1939 باعث وقفه طولانی در تحقیقات و پژوهش های علوم روحی گشت تا آنکه در سال 1960 کنگره روح شناسی در انگلستان کار خود را از سر گرفت.
