خاطرات مدیوم ها
ولی افتاد مشکل ها
خاطره خانم د.سین
سالها قبل با یکی از پسرهای همسایه مان که پسری محجوب و سربه زیر بود ازدواج کردم. من که دختری شیطون و علاقه مند به تیپ و لباس بودم نمی دانم چرا در جواب خواستگاری خانواده بهرام جواب مثبت دادم. البته اول جواب مثبت ندادم بلکه خیلی برایم جالب بود که چنین پسر آرام و ساکتی از من خوشش آمده، و آن را نوعی شوخی به حساب آوردم اما وقتی مادر خدابیامرزم از مزایای اخلاق خوب و سربزیری یک مرد برایم صحبت کرد، من اجازه دادم آنها به خواستگاریم بیایند. طبق رسم مراسمات خواستگاری وقتی با سینی چای وارد اتاق شدم، بهرام تا مرا دید به احترام من بلند شد و من از این کارش خیلی خوشم آمد و بی اندازه او را خجالتی و محجوب دیدم. چهره ای بسیار مثبت و آرام داشت و هیچ علامتی از پنهانکاری و نگاه های زیرکانه در وی نبود. راستش من هیچوقت از چنین پسرهایی خوشم نمی آمد. دوست داشتم یک پسر امروزی و شیطان و به اصطلاح «تیپ» نصیب من گردد حالا اگر کمی هم ناباب و آب زیرکاه بود برایم اهمیت نداشت. اما بهرام اصلا اهل هیچی نبود و وقتی هم که با هم به اتاقی دیگر برای صحبت رفتیم هیچ چیز پنهان و آشکاری از او ندیدم و فقط او به من گفت که خیلی از من خوشش آمده و قصد دارد با من بنای یک زندگی خوب و شیرین را بگذارد. آنقدر ساده و پاک دل بود که حتی تعداد بچه هایش را تعیین کرد و اینکه دوست دارد صبح ها به سرکار برود و شبها سروقت به خانه بازگردد و من را منتظر وی در خانه ببیند و هفته ای یک بار هم با هم به سینما و پارک و تفریح برویم و پولهایمان را برای روز مبادا پس انداز کنیم و از این حرفها....
