ketabate/bisorati

خاطرات مدیومها

نگارش فیلمنامه به کمک روح حامی

فرامرز ملاحسین طهرانی

چند سال قبل، هر از چند گاهی به صورت نیمه حرفه ای در صفحه سینمایی یکی از روزنامه های کثیرالانتشار نقد فیلم می نوشتم. در کنار این موضوع به فعالیت و مطالعه در زمینه علوم روحی و کتابت هم اشتغال داشتم. یادم هست در آن دوران خبرهای مربوط به کینه جویی  و جنایاتی که از سوی عشاق دروغینی که جواب رد از طرف مقابل خویش می شنیدند  به شکل اسیدپاشی در اخبار و جراید انتشار می یافت که موجب تاسف و تاثر شدید خوانندگان می شد.

در همین دوران بود که در یکی از کتابت های هفتگی خود با روح حامی خویش پیامی در همین مورد دریافت کردم که باعث تعجبم شد. آن روح بزرگوار به من فرمود چرا فیلمنامه ای درمورد موضوع «اسیدپاشی» نمی نویسی. من هم در پاسخ به ایشان گفتم که من اصلا فیلمنامه نویسی و فن آن را نمی دانم. ایشان فرمودند «تو نیت و قصد نوشتن کن،ما به تو کمک می کنیم.» من با خوشحالی قلم به دست گرفتم اما ایشان پیام دادند: «امروز نه، از دو روز آینده شروع به نوشتن فیلمنامه «بی صورتی» بکن». جالب اینجا بود که آن روح بزرگوار حتی نام فیلمنامه را هم که «بی صورتی» بود انتخاب کرده بودند. پس من طبق فرموده ایشان دو روز بعد در ساعتی معین  قلم به دست گرفتم و ناگهان تمام فیلمنامه از شروع تا انتهایش در ذهن من حک شد. به طوری که تمام موضوع و قصه فیلمنامه برای من فاش شد و من به سرعت شروع به نوشتن کردم و بعد از دو سه هفته فیلمنامه را به انتها رساندم.

  ادامه مطلب ...