سفیران روح
فرامرز ملاحسین تهرانی
در انتقال مفاهیم الهی و پیام های معنوی همواره از دو سو مورد عنایت قرار می گیریم. یا اینکه این تعابیر و مفاهیم از ضمیر ناخودآگاه ما الهام می گیرد و با دستیابی به آن در زمانی که تمرکز لازم را داریم، به دانسته های از پیش ذخیره شده در آن دست می یابیم و یا آنکه از جانب سفیران روح به این دانش و آگاهی نایل می گردیم. در شق اول بی تردید همه انسانها به واسطه تجربه حضور در عوالم روحانی و معنوی زندگی های گذشته شان دارای علم و دانش و تجارب فراوانی هستند که خود از آن ناآگاهند و بواسطه کسب تجا رب جدید که اکثرا به اعمال و رفتار و اندیشه های غیرمعنوی و غریزی و حیوانی مربوط می شود آن معلومات و آگاهی ها به منطقه دور و غیرقابل دسترس ذهن و ضمیر ناخودآگاه انتقال یافته و با گذشت زمان پرده های حجاب و لایه هایی از شبکه های ذهنی و فکری منجر به فراموشی آن تجارب و مفاهیم منجر گردیده است که درمواقع خوابیدن و یا حالتی شبیه خلسه و تمرکز قوی ممکن است آن خاطرات و مفاهیم به حرکت واداشته شود و در چشم روحانی ما ظاهر گردیده و البته به محض توجه دوباره به علایق و دلبستگی های ما به دنیایی که برای خویش ساخته ایم همه چیز محو و به جای نخست خویش در پستو و نهانخانه ضمیر ناخودآگاه رجعت می کند. اما از آنجاکه خداوند مهربان بیش از هر چیز و هر کس نسبت به سرنوشت مخلوقات خویش ازجمله انسان یعنی اشرف مخلوقاتش خواهان تکامل معنوی وی است، با اشارات و القایات و رموزی که فطرت الهی انسان با آنها به خوبی آشناست درصدد جبران این عقب ماندگی و ضعف برمی آید.
